Onderwijzer

Als kind wist ik het al: ik wil later meester worden. Thuis speelde ik al schoolmeestertje door mijn jongere zusje en haar vriendinnetje les te geven. Gedwee hoorden zij mijn lessen aan.

De PedagogischeAcademie in Den Haag was dus een vanzelfsprekende keuze. Alles leek voorbestemd. Het onderwijs zit in mijn genen: mijn opa van vaderskant was mijn grote voorbeeld. Nadat hij de Kweekschool in Gorinchem had doorlopen koos hij heel bewust voor het speciaal onderwijs. Dat heette toen nog ‘Onderwijs aan psychopaten’ en de leerlingen werden ‘abnormalen’. Maar niet door mijn opa. Hij gaf les aan de Herman Francke school in Rotterdam.

Helaas verdronk hij in 1921, 33 jaar jong. Een vriend van hem schreef toen ter nagedachtenis: “In hem is een jeugdvriend verloren, die zich ten volle gaf aan de opvoeding en de geestelijke redding van het verwaarloosde kind”.

Verwaarloosde kinderen heb ik denk ik niet gered, maar het ten volle geven aan het onderwijs wel.