Leven

Filosofie Uncategorized

Vandaag is het woensdag. Net zo’n woensdag als alle andere woensdagen. Met dit verschil dat het nu de eerste woensdag van 2022 is. Een nieuw jaar, wederom mét Corona in ons midden. Veel mensen vragen zich af of dit nog wel leven is. Het wordt ons ook niet makkelijk gemaakt. Ik zou ook wel weg willen vluchten. Opnieuw beginnen. Ergens ver van hier. Ver van al het coronagedoe. Corona moe. Maar waarheen? Op zoek naar écht leven. Dan denk ik aan de woorden van Henry D. Thoreau:

‘Ik ging de bossen in omdat ik bewust wilde leven, om me alleen met het wezenlijke bezig te houden en te onderzoeken kon leven wat het leven moest leren, zodat ik niet op mijn sterfbed zou moeten ontdekken dat ik niet geleefd had’.

‘De enige vreugde ter wereld ligt in het beginnen. Leven is mooi, want leven ís beginnen, telkens weer, ieder ogenblik’, aldus een nog jonge Casare Pavaese (1908-1950). Opnieuw beginnen, Tabula Rasa maken, alles achter laten en het beeld uitlopen, heeft een eeuwige, romantische aantrekkingskracht. Zeker als je ergens in het buitenland gaat wonen. Alleen. Om daar opnieuw te beginnen en na te denken over wat je achter liet, te fantaseren over wat je te wachten staat. Maar is dat geen fictie? Ik vind het leven mooi als je weer echt opnieuw kan beginnen. Ieder ogenblik. Wat een levensvreugde!