A PROPOS 28 Tunnelvisie

Soms wordt een ervaring van toen ingehaald door de werkelijkheid van nu. Toen is december 2011; ik was met een collega-journalist uitgenodigd door twee Palestijnse collega’s om hen in Gaza te ontmoeten. Omdat we de grensovergang bij Rafah niet mochten gebruiken, restte ons geen andere route dan de illegale route en gebruik te maken van een ‘geheime’ tunnel naar de Gazastrook. Een Egyptische oud-student hielp ons aan een geheim ‘oversteekadres’. Ergens vlakbij degrens, in de tuin van een huis, werden we neergelaten in een tunnel. Daar werden we in een soort slede gezet en via een lier in 20 minuten naar de andere kant gesleept.

Met één van die journalisten in Gaza heb ik nog geregeld contact gehouden. Zijn liefste wens was nog eens naar Nederland te komen. Dat is ons helaas niet gelukt. Nu is hij door de Israëlische lockdown van Gaza niet meer bereikbaar. Het laatste dat ik van hem vernam dat hij niet wilde vluchten naar het zuiden van Gaza. Hij zal een van die tunnels nooit bereiken, want hij wilde zijn zieke moeder niet achterlaten. En ik vrees dat ik nooit meer iets van hem zal horen. De decennialange tunnelvisie van alle partijen in het conflict wordt velen, aan beide zijden van de grens noodlottig. Het is om te janken zo triest.